Ένα από τα τελευταία έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα σε νέα μετάφραση.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, η Άννυ Ανεστοπούλου, η Έφη Γεωργοπούλου και η Θεοδοσία Κοφινά “αναμετρώνται” με το κείμενο, φιλοδοξώντας “να κάνουν γνωστό το έργο σε μια καινούργια γενιά αναγνωστών και, γιατί όχι, θεατών του Λόρκα στην Ελλάδα, όπως σημειώνει στην εισαγωγή του ο Κ. Παλαιολόγος. Επίσης, επισημαίνει: “Στις 19 Αυγούστου του 1931, ακριβώς πέντε χρόνια πριν την εκτέλεσή του, ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα ολοκληρώνει στη Γρανάδα το Así que pasen cinco años (Σαν περάσουν πέντε χρόνια), θεατρικό έργο που είχε αρχίσει να γράφει στην Κούβα, το 1930, και το οποίο ανήκει μαζί με το El público (Το κοινό) του 1930 και το ανολοκλήρωτο La comedia sin título (Κωμωδία δίχως τίτλο) στην άτυπη τριλογία του αποκαλούμενου «Teatro imposible» [«Ανέφικτου θεάτρου»]. Στα έργα αυτά συναντάμε έναν Λόρκα υπερρεαλιστή, επηρεασμένο έντονα από τις θεωρίες του Φρόιντ και τα κινήματα της πρωτοπορίας των αρχών του 20ού αιώνα· έναν Λόρκα που απέχει αισθητά από τη χρονικά μεταγενέστερη και σαφώς πιο γνωστή στο ελληνικό θεατρόφιλο κοινό, ρεαλιστική ηθογραφική θεματολογία των αγροτικών δραμάτων του: Ματωμένος γάμος (1933), Γέρμα (1934) και Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (1936).”
“Ο Λόρκα άρχισε να το γράφει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1930, συνέχισε στην Κούβα και το ολοκλήρωσε στην Ισπανία τον Αύγουστο του 1931. Είναι η χρονική περίοδος κατά την οποία ο γραναδίνος ποιητής δίνει μεγάλη βαρύτητα στη θεατρική συγγραφή, λογοτεχνικό είδος που ο ίδιος θεωρούσε ιδανικό, προκειμένου να εκφραστεί αισθητικά, υπαρξιακά και πολιτικά σε μια γλώσσα άμεση που προέρχεται από τον άνθρωπο και τα πάθη του και επιστρέφει σ’ αυτόν. Ο ίδιος είχε δηλώσει σχετικά: «Το θέατρο είναι η ποίηση που βγαίνει από το βιβλίο και γίνεται ανθρώπινη. Και εκείνη τη στιγμή, μιλάει, φωνάζει, κλαίει και απελπίζεται», (στο Federico García Lorca του Guillermo Díaz Plaja). Είναι η εποχή του αποκαλούμενου “ανέφικτου” θεάτρου (Το κοινό, Σαν περάσουν πέντε χρόνια και, αργότερα, Κωμωδία δίχως τίτλο)”, αναφέρουν στο επίμετρο της έκδοσης η Άννυ Ανεστοπούλου και η Έφη Γεωργοπούλου.
Κι αν τ’ Όνειρο δήθεν υψώνει τείχη στην κοιλάδα του Χρόνου, ο Χρόνος το κάνει να πιστέψει πως γέννημα είναι του πόνου.
Σχήμα: 17 εκ Χ 21 εκ, ISBN: 978-618-5191-29-0, Σελίδες: 112
